Het is me wat geweest... 3 maanden verplicht immobiel door een fietsongeval. Vanaf nu weer helemaal terug. Bedankt aan al mijn chauffeurs die me naar gemeentehuis en ontspanningsactiviteiten gebracht. Het waren er veel ! Iedereen was zo behulpzaam. Bedankt Peter, Tom (mijn topchauffeur!), Laura, Thibaut, Filip en Philip, Ann, Jean-Pierre, Elke, Wendy, Herman, Annemie, Kristien, Johan, Maud, Liesbeth, Noël, Raymond en mijn vele andere vergadergenoten die zo lief waren om mij en mijn tijdelijke rolstoel te komen halen en terug naar huis te brengen. Dankzij hen kon ik mijn werk als schepen gewoon verder zetten én toch ook eens mijn 4 muren achter mij laten.En wat hebben we geleerd ? Dat je gerust hulp mag vragen als je iets aan de hand (of aan de heup hebt). Dat mensen graag helpen en geduld hebben. Dat het 'balen' is om in een rolstoel te zitten, zeker als iedereen rechtstaat. Dat geluk in kleine dingen zit. Dat het ook eens goed is om wat 'gas terug te nemen', alhoewel ik dat laatste beter letterlijk had gedaan vlak voor het moment van mijn val.
Maar kom, we kijken vooruit. Ik mag van mijn dokter vanaf nu 'alles doen'. Maar sportief wandelen, dat mag nog niet. Absoluut verbod. En laat ik dat nu net zo graag doen.
'Alles doen', dat mag ik dus niet letterlijk nemen. Alles doen behalve sportief wandelen dus...Maar ik ga dit weekend wel een warme choco drinken bij Joeri en Evelien. Het wandelen voor het goede doel laat ik aan jou over. Hopelijk zie ik je daar.
