Voor mijn Grote Liefde is het zondag al zo ver. Hij wordt dan 50. Vandaar dat ik in het midden van de speeches van de sterrenkijkers moet verdwijnen.... maar het fijne mag ik nog niet vertellen, want hij leest mee.
Toen Peter vanochtend op zijn kantoor in Brussel toekwam, was dit het eerste wat hij zag. Voor het geval hij zou verdrongen hebben dat hij 50 wordt, hadden zijn medewerkers zijnn kantoor versierd.
We zijn van hetzelfde jaar, het memorabele jaar '63. We zijn mekaars beste vriend al sinds het 2de jaar dat we samen in Leuven zaten. En.... al wat ik toen in Peter zag en hoe beloftevol hij toen ook leek, hij heeft het allemaal waargemaakt voor mij. De beste deal uit mijn leven, dat mag ik zonder twijfel zeggen. Hij heeft mij nog nooit ontgoocheld. Ik weet niet of hij hetzelfde van mij kan zeggen... maar laten we er toch maar van uitgaan dat dat zo is.