Leuke job toch, schepen van toerisme in Hoegaarden. Ben mij (van achter mijn PC, niet van aan de toog!) aan het documenteren over de Hoegaardse cafés. Ook zij krijgen een plek in de biergids (of hoe de publicatie ook zal heten) .Ook al bestaat Café Brem (officieel) maar van 1934, het heeft toch al een oorlog meegemaakt en.... vooral de oprichtingsgeschiedenis is erg leuk.
Deze info heb ik ingepikt van de website van café Brem (http://www.cafebrem.be/)
De andere cafés volgen later. Ons werkstuk moet maar in mei 2018 klaar zijn. Dan viert Hoegaarden 700 jaar bierdorp. In 1318 werd melding gemaakt van de eerste brouwerij.
Hieronder de geschiedenis van Café Brem:
De stichter van het café was Lambert
Michiels (Bare Brem), geboren in 1897. Hij was aannemer-steenbakker en bakte de
karelen op de bouwplaats, terwijl men de kelder uitgroef. Hij en zijn vrouw
Eufrasie Smets woonden aan de Stoopkensstraat toen ze bij hem in 1931-32 een
nier uithaalden. Dat gaf een wonde van 25 centimeter die 7 maanden lang
openbleef. Het was gedaan met werken.
Het
politie-incident
Frasie begon de bezoekers, vaak
gewezen personeelsleden, druppels te verkopen en nadien ook groenten.
Daar kwamen een winkel en café van, op de actuele plek van café Brem. De dag
dat hun zaak openging, in 1934, liep de rijkswacht er langs want er was,
voordien al, een klacht ingediend tegen hun niet-vergunde handeltje aan huis.
Het illustreert hoe weinig medeleven de mensen hadden. Ze deden het om te
overleven met drie kinderen, terwijl de dokter driemaal daags over de vloer
kwam. Bare bleef lang te bed. Ze hadden tien centimeter zagemeel op de kasseien
voor het huis gestrooid om het dokkeren van de wagens van de brouwerij te
dempen. Op het moment dat de gendarmen binnenvielen was dokter Stes net Bare
aan het verzorgen. Hij legde de situatie uit. Bij het zien van de wonde viel
één van de gendarmen in zwijm. Er is nooit een proces van gekomen. Integendeel,
de gendarmen werden trouwe klanten. Tot op de dag van vandaag komt de politie
langs, als ze op informatie uit is.
Ijskar en vaten
bier
Bare Brem reed later nog met een
ijskar rond. Zijn oudste dochter Maria bleef toen ze veertien was thuis van
school om in winkel en café te helpen. Ze trouwde met Georges in 1942 die een
jaar in het café kwam inwonen. Nadien trok ook de tweede schoonzoon er in maar
het was Bares zoon Miel die met zijn vrouw Hilda de zaak zou voortzetten. Maar
er woonde nog veel meer volk onder datzelfde dak. Brems zuster Trees, jonge
weduwe, vestigde zich met haar dochter in een achterbouw en trok er vaten bier
op flessen. Het decor is nauwelijks veranderd sedert de jaren dertig.
