Poëzie is prachtig. En het hoeft niet altijd hoogdravend te zijn. Veel popmuziek is trouwens pure poëzie, ik hoorde het vandaag ook nog vertellen op Studio Brussel.
Dat poëzie ook heel simpel en laagdrempelig kan zijn, bewees Cees Buddingh al een paar tientallen jaren geleden. Het is over zijn poëzie en de relatie met de beeldende kunsten dat ik 30 jaar geleden mijn thesis heb gemaakt. Dit is mijn favoriet gedicht van deze dichter (ik heb het al verschillende keren op mijn blog gezet) :
geen schaartje
'hé, dat lijkt wel een schaartje,
wat daar op de grond ligt,' dacht ik,
'een stoffig, grijsgroen schaartje'
maar toen ik beter keek zag ik
dat het geen schaartje was,
maar een elastiekje, ineengekringeld
in de vorm van een schaartje
Cees Buddingh
