het afscheid valt mij zwaar...

van mijn teergeliefde KVLV-laptop. Over heel Vlaanderen heeft hij dia's geprojecteerd, werkzoekenden en allerlei commissies overtuigd van de boodschap die ik toch zo graag wou brengen. Mijn PC is mijn beste werkpaardje. Zeven jaar gaat hij al mee, maar nu begint hij van zijn pluimen te laten. Vanochtend zelfs een kortsluiting toen ik de stekker in het stopcontact stak. Regelmatig valt hij stil. Mailen doet hij rustig aan tegenwoordig, alleen met de KVLV-mail, geen hotmail meer, dat laat hij aan zich voorbijgaan. Gedurende 7 jaren waren wij onafscheidelijk. Samen sleuren op de parking, in de koffer gooien, verloren rijden in één of ander landelijk of stedelijk oord, thuis er weer uit. Mijn PC had ook een emotionele functie. Als ik niet kon slapen of 'het eens wou zeggen', stond hij altijd klaar. Beetje een psychiater ?? Er werden niet alleen vriendelijke mails gestuurd, ook koleirige waar ik het ogenblik dat ik de mail verstuurd had al spijt van had. Mijn PC kent mij beter dan om het even wie. En ik ben er zo slordig mee geweest... er hangen broodkruimels en koffiekringen tussen de toetsen. Ik heb hem niet altijd respectvol behandeld. Ik zie hem echt graag. Maar toch heb ik net bij de dienst ICT een nieuwe besteld. Met de tranen in de ogen.